Geçmişte anneler için evde oturmak ve mutlu, güçlü bir çocuk yetiştirmek için çabalamak daha kolaydı. Ancak günümüzde durum anneler için çok daha farklıdır. Anneler evin geliri için çalışma hayatının içinde olan, çalışırken de çocuğuyla ilgili annelik kaygılarını sürdüren veya çocuğuyla ilgilenmek adına çalışma hayatından çekilip bunun sosyoekonomik bedelleriyle uğraşmak durumunda kalan kişi olabilir.

Anneler aslında çocuklarıyla yalnız başına oturup rahatlayıp, çocuklarıyla zaman geçirmeyi düşünürken, diğer yandan ev işleri bunun sürekli ertelenmesini de beraberinde getirmektedir. Çalışan yada çalışmayan birçok kadın günümüzde çocuklarına ayıracak zamanlarının olmadığından yakınmaktadır.

Çalışan annelerin zaman artırımı için buldukları eve yardımcı kişiler, tüm gün çalışmış ve yorulmuş olan annenin çocuğuna kısıtlı da olsa bir zaman ayırmasını sağlamakta mıdır? Kuşkusuz büyük bir çoğunluğumuz böyle olmasını isteriz, ama pek çok çalışan anne bu tip yardımları, bazen daha fazla çalışmak veya kendine biraz vakit ayırmak için kullanmaktadır. Çünkü modern yaşam beraberinde bir şeylere yetişmekte zorlanmayı ve hep yapılması gerekenler listesini de beraberinde getirmektedir.

Bireyin hayatında ki pek çok şeyi hiçe sayarak, çalışmaya devam etmesi şeklinde tanımlayabileceğimiz işkoliklik, bir ebeveyne bulaşmışsa (sosyal psikolojik yönden buna bulaşma diyebiliriz) o evde yaşayan çocuk veya çocukların ilgiden nasibin alması giderek olanaksızlaşır. Ancak çok çalışmak ve işkoliklik kavramlarını birbirinden ayırt etmek gerekir. Eğer söz konusu ebeveyn çalışma zamanları dışında öncelikle kendisine, çocuğuna ve yakın çevresine zaman ayırabiliyorsa ancak fazla çalışan bir ebeveyn olarak anılabilir. Günümüz yaşam zorunlulukları sebebiyle hem çalışan anne olup, hem aynı zamanda çocuğuyla kaliteli vakit geçirmek beraberinde yüksek bir performans gerektirmektedir.

Peki, çalışmayan anne kimdir? Aslında çalışmayan anne yok gibidir. Hiç çalışmadığını düşündüğümüz ‘ev kadını’ olarak tabir edilen bir kişi, çocuk bakımı, ev işleri, evin organize edilmesi gibi zaman alan, görünen görünmeyen birçok iş yapmaktadır. Ancak aldıkları temizlik ve çocuk bakımı yardımcılarına rağmen, profesyonel olarak tanımlanmış ya da tanımlanmamış bir işte çalışmıyor, sadece ve sadece kendine zaman ayırıyorsa çalışmayan anne olarak tanımlanabilir.

Peki, çalışan ya da çalışmayan bir anne çocuğuna ne kadar zaman ayırmalıdır? Bu çok tartışılan konu bizi kaliteli zaman kavramına götürür. Peki, kaliteli zaman yeterli midir? Çocuğuna günde 15 dakika ayıran anne gerçekten kaliteli de olsa yeterli zaman geçirmiş midir? İdeal olan zamanın en az 45-60 dakika zaman ayırmaktan geçer. Yaş düzeyine göre, birlikte top yuvarlamaktan, kutu oyuncaklarıyla oynamaya resim yapmaya karşılıklı sohbet etmeye kadar birçok konuda kaliteli zaman geçirilebilir.

Bu ilginin dağılımı nasıl olmalı? Sürekli oyun mu oynamalıyız? Birincisi doğaçlama, soyutlama ve sosyal becerilerini geliştirmek için serbest oyun olmalıdır. İkinci olarak çocuğun ince motor ve el becerilerini geliştirici, her türlü boyama, hamur, çamur, kesme yapıştırma benzeri faaliyetler ebeveynle birlikte yapılmalıdır. Üçüncü olarak ise dil gelişimini destekleyen okuma masal anlatma vb faaliyetler yapılabilir.

Çocuklar için iyi bir gelecek bekleyen annelerin iyi bir okul, iyi bir dershane, iyi bir etüd merkezi yerine öncelikle ebeveynlerinin kaliteli ilgisine ve sevgisine ihtiyaçları olduğu unutulmamalıdır. Temel olarak bu ilgi ve sevgiyi çocukluğun ilk 5 yaşında alan çocukların daha az problem davranış gösterdikleri, daha doyumlu, daha mutlu ve gelecekte de daha başarılı oldukları yalanlanamaz bir gerçektir. Sağlıklı toplum sağlıklı çocuk için çocuklarla kurulan sağlıklı bağ her şeyden önemlidir.